Geraakt door het telkens oplaaiende racisme en de kracht van de beweging Black Lives Matter maakt Mark van Praagh de laatste jaren portretten van mensen van kleur zowel van bekende als onbekende mensen.
Mark, geboren op Curaçao uit Nederlandse ouders, is wit en is zich bewust van zijn kleur. De dood van George Floyd en de beweging Black Lives Matter heeft hem diep geraakt.

De linoleumsnede is een geschikte techniek om in gestileerde vormen en beperkt aantal kleuren krachtige portretten te maken. De zorgvuldig gekozen geabstraheerde vormen spelen in licht en schaduw over het gezicht. Ze worden gedrukt in een oplage van 20 tot 30 exemplaren.
Het zijn indringende portretten geworden: krachtig en kwetsbaar tegelijk. Er zijn bekenden te zien zoals van George Floyd (I can't breathe) en Anton de Kom.
Ook maakte Mark n.a.v. fotoportretten van Zanele Muholi enkele lino’s. Muholi is een betrokken fotograaf en visueel activist. In haar werk onderzoekt, documenteert en verbeeldt zij de zwarte LHBTIQ+ identiteit in het hedendaagse Zuid-Afrika. Mark zag haar grote fotoportretten jaren geleden in het Stedelijk museum en maakten diepe indruk op hem en gebruikte enkele foto’s voor een vrije interpretatie in zijn lino’s.

Er zijn ook 'vrije portretten' in olieverf: “Unknown Pride”  en “Unknown Pharao”. Het zijn gevoelige en tegelijk sterke portretten waarin het mannelijke en vrouwelijke verenigd zijn, ofwel non binair.

Ons slavernij verleden: Excuses
Het grote tweeluik ‘Time to say Sorry’: twee grote doeken in olieverf. Op elk doek staan 25 verschillende 'portretten': elk op de zelfde manier tot abstractie gebrachte gezichten. Elk portret is verschillend van expressie, wit of van kleur.
'Time to say Sorry’ verwijst naar het slavernij verleden van Nederland. Het tweeluik bestaat uit een luik met de titel: ‘Time for Silence’ waar in alle gezichten de ogen gesloten zijn en een luik met de titel: ‘Time for Awakening’ waar alle ogen geopend zijn.